‘België pakt sepsis vandaag helemaal niet zo goed aan’

Sepsis is een extreme reactie van ons lichaam op een ernstige infectie. Elk jaar sterven er duizenden Belgen aan de ziekte. En voor wie overleeft, zijn de gevolgen vaak dramatisch. Een snelle aanpak zou veel problemen kunnen vermijden maar ontbreekt vandaag vaak in ons land. Pano ging er gisteravond op in tijdens een emotionele reportage.

Ilse Malfait kreeg borstkanker in 2020. Na een eerste behandeling met chemotherapie belandde ze op de afdeling intensieve zorgen van het ziekenhuis. En toen liep ze sepsis op, in de volksmond ook wel bloed(stroom)vergiftiging genoemd…

Dramatische gevolgen

De symptomen werden te laat opgemerkt, en dat had en heeft dramatische gevolgen. Ilse balanceerde wekenlang tussen leven en dood en werd in een kunstmatige coma gehouden. Haar vingers en onIlse Malfait1derbenen werden geamputeerd. Na 487 dagen en 22 operaties mocht ze het ziekenhuis eindelijk verlaten.

Om andere mensen zoveel vermijdbaar leed te besparen, richtte ze in 2023 samen met enkele andere overlevers van sepsis de vzw Sepsibel op. Hun missie? Meer bewustwording rond sepsis creëren bij het brede publiek, maar zeker ook bij zorgverleners én beleidsmakers.

Ilse Malfait: “Het wordt hoog tijd dat we sepsis uit de schaduw halen in ons land. Want elk uur telt als we levens willen redden.”

Ilse Malfait schreef haar ervaringen neer in het boek “Elk uur telt”. "Haar getuigenis biedt ons de broodnodige inzichten in wat sepsis doet met een mens en zijn of haar omgeving. Het inspireert ons te werken aan een beter sepsisbeleid", aldus prof. dr. Erika Vlieghe.

Het boek “Elk uur telt” is te koop bij Standaard Uitgeverij.

 

Aanpak in België

In de reportage kwamen ook heel wat medische specialisten aan het woord, zoals virologe prof. dr. Erika Vlieghe (UZA) en intensivist prof. dr. Jan De Waele (UZ Gent), beiden lid van de medische en verpleegdkundige adviesraad van Sepsibel.

Prof. dr. Jan De Waele, voorzitter van de European Society of Intensive Care Medicine, toonde zich kritisch voor de aanpak van sepsis in ons land vandaag. “We doen het helemaal niet zo goed”, klonk het duidelijk.

Al in 2017 spoorde de Wereldgezondheidsorganisatie overheden aan om een plan rond sepsis te ontwikkelen, en heel wat Europese landen beschikken intussen over een nationaal plan. Maar niet België…

Concreet, breed gedragen Belgisch plan

Sepsibel roept Belgische beleidsmakers op om snel werk te maken van een nationaal plan rond sepsis. Als partner van de vzw steunen we die oproep volledig.

De laatste jaren jaren stijgt het aantal bloedstroominfecties in Belgische ziekenhuizen, zo blijkt uit cijfers van Sciensano. Om die trend te keren, hebben we nood aan een concreet, solide plan voor de aanpak van dergelijke infecties in de zorg.

Volgende elementen verdienen volgens ons een centrale plaats in een dergelijk plan:

  • Guidelines en vroegtijdige opsporing: implementatie van de internationale guidelines voor vroegtijdige herkenning en beoordeling, diagnose en prognose, initiële behandeling, intensivering van zorg, identificatie van de infectiebron, vroegtijdige surveillance, informatie en ondersteuning voor patiënten en zorgverleners, en opleiding en onderwijs.

  • Preventie: versterking van de ondersteuningsteams voor sepsis in ziekenhuizen, met de nadruk op vroegtijdige opsporing.

  • Kwaliteitsgegevens en opvolging: verplichte verzameling van kwaliteitsgegevens over sepsis en nauwkeurige opvolging van die data, zowel op nationaal niveau als op het niveau van ziekenhuizen, om tijdig bij te kunnen sturen waar nodig.

  • Overleg: organisatie van overleg met alle betrokken stakeholders over de prioritaire acties in de strijd tegen sepsis.